Aktualności
Pożegnanie z Zespołem
02-08-2022
Elżbieta Kwaśnik – Przewodnicząca Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności oraz Kierownik Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Kolbuszowej, po 23 latach pracy na tych stanowiskach, odeszła na emeryturę.
Podziękowanie za wieloletnią pracę świadczoną na rzecz osób potrzebujących, w imieniu Samorządu Powiatu Kolbuszowskiego, złożył pani Elżbiecie Kwaśnik Starosta Kolbuszowski Józef Kardyś oraz Przewodniczący Rady Powiatu Mieczysław Burek. - Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności pracował wyśmienicie. Nie było żadnych problemów, a z ust Wojewody Podkarpackiego na temat naszego Zespołu słyszałem tylko pozytywne opinie. Dziękujemy za te wszystkie lata – mówił podczas Sesji Rady Powiatu, która odbyła się 21 lipca br. Starosta Kolbuszowski, kierując swoje słowa do obecnej na posiedzeniu pani Elżbiety Kwaśnik.
Adresatka tych słów była nieco zakłopotana, ponieważ jak sama podkreślała, nie zrobiła niczego, co by nie wykraczało poza jej obowiązki i możliwości. Niemniej, przejście na emeryturę, które poczytuje jako kolejny etap w swoim życiu jest dla niej niełatwym okresem. – Trudno będzie mi się rozstać, ponieważ Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności to takie – powiem nieskromnie – moje dziecko. Pamiętam chwilę, gdy podjęto decyzję o utworzeniu w naszym powiecie tej instytucji. Zostałam powołana na stanowisko Przewodniczącej i pełna obaw zaczynałam od zera, zaopatrzona tylko w ustawę i rozporządzenie. Żadnych druków, wzorów, narzędzi czy pracowników. I żadnego doświadczenia z mojej strony. Zajmowałam się wówczas rodzinami zastępczymi, a praca Przewodniczącego Zespołu była niejako dodatkowa. Zaczęło się żmudne poszukiwanie orzeczników, opracowywanie procedur, tworzenie odpowiednich druków, szkolenia, które niewiele wnosiły, praca po 10-12 godzin, weekendy przeznaczane na uzupełnianie protokołów, szukanie pomieszczeń, w których mogłyby odbywać się posiedzenia składów orzekających, łagodzenie napięć pomiędzy orzecznikami i osobami orzekanymi [..]. Byłam jedyną osobą zatrudnioną w Zespole i to na 1/8 etatu i nadal kompleksowo zajmowałam się 45 rodzinami zastępczymi.
Potem w związku ze zmianą przepisów zatrudniono Sekretarza Zespołu, a ja dostałam cały etat w Zespole. […] I w końcu rok 2003 i przenosiny do nowego budynku Starostwa. […]. Spraw wprawdzie jest kilkakrotnie więcej niż w 1999 roku, ale ja mam więcej czasu na rozmowy z osobami składającymi wnioski. Czasem te rozmowy były ważniejsze – albo równie ważne – jak uzyskanie orzeczenia. Osobom składającym wniosek pozwalały na szersze spojrzenie na swoją sytuację, a mnie uczyły pokory, cierpliwości i szacunku do drugiego człowieka; człowieka nieszczęśliwego, pogrążonego w rozpaczy, opuszczonego. Do dziś pamiętam twarze osób, które u mnie szukały potwierdzenia, że „będzie dobrze”. Niestety – nie zawsze było. […]
Nie mogę powiedzieć, że się nudziłam przez te 23 lata pracy w Zespole. To była fascynująca przygoda i ciekawy czas. Spotkałam tak wielu wartościowych ludzi, doznałam tak wiele życzliwości zarówno ze strony moich przełożonych, jak i współpracowników i spotykanych ludzi. Nauczyłam się cenić każdą minutę i cieszyć z każdej drobnej rzeczy. I z pokorą przyjmować wszystko, co niesie kolejny dzień. Cieszę się, że mogłam być częścią tej historii i częścią tego zespołu. Wiem, że pozostawiam wspaniałych pracowników: życzliwych, uprzejmych, empatycznych, bardzo kompetentnych, z ogromnym doświadczeniem i doskonale przygotowanych merytorycznie. Pracowników, którzy pomagają ludziom na wielu płaszczyznach – nie tylko w sprawach dotyczących orzekania, ale także tych zwyczajnych, życiowych.
Dziękuję tym, z którymi zetknął mnie los. Życzę wszystkim tu obecnym, by zawsze mieli satysfakcję z wykonywanej pracy i odchodzili kiedyś z przekonaniem, że nie zmarnowali swojego życia – tymi słowami pożegnała się ze swoim stanowiskiem pani Elżbieta Kwaśnik podczas lipcowej Sesji Rady Powiatu.
Opr. B. Żarkowska
Podziękowanie za wieloletnią pracę świadczoną na rzecz osób potrzebujących, w imieniu Samorządu Powiatu Kolbuszowskiego, złożył pani Elżbiecie Kwaśnik Starosta Kolbuszowski Józef Kardyś oraz Przewodniczący Rady Powiatu Mieczysław Burek. - Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności pracował wyśmienicie. Nie było żadnych problemów, a z ust Wojewody Podkarpackiego na temat naszego Zespołu słyszałem tylko pozytywne opinie. Dziękujemy za te wszystkie lata – mówił podczas Sesji Rady Powiatu, która odbyła się 21 lipca br. Starosta Kolbuszowski, kierując swoje słowa do obecnej na posiedzeniu pani Elżbiety Kwaśnik.
Adresatka tych słów była nieco zakłopotana, ponieważ jak sama podkreślała, nie zrobiła niczego, co by nie wykraczało poza jej obowiązki i możliwości. Niemniej, przejście na emeryturę, które poczytuje jako kolejny etap w swoim życiu jest dla niej niełatwym okresem. – Trudno będzie mi się rozstać, ponieważ Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności to takie – powiem nieskromnie – moje dziecko. Pamiętam chwilę, gdy podjęto decyzję o utworzeniu w naszym powiecie tej instytucji. Zostałam powołana na stanowisko Przewodniczącej i pełna obaw zaczynałam od zera, zaopatrzona tylko w ustawę i rozporządzenie. Żadnych druków, wzorów, narzędzi czy pracowników. I żadnego doświadczenia z mojej strony. Zajmowałam się wówczas rodzinami zastępczymi, a praca Przewodniczącego Zespołu była niejako dodatkowa. Zaczęło się żmudne poszukiwanie orzeczników, opracowywanie procedur, tworzenie odpowiednich druków, szkolenia, które niewiele wnosiły, praca po 10-12 godzin, weekendy przeznaczane na uzupełnianie protokołów, szukanie pomieszczeń, w których mogłyby odbywać się posiedzenia składów orzekających, łagodzenie napięć pomiędzy orzecznikami i osobami orzekanymi [..]. Byłam jedyną osobą zatrudnioną w Zespole i to na 1/8 etatu i nadal kompleksowo zajmowałam się 45 rodzinami zastępczymi.
Potem w związku ze zmianą przepisów zatrudniono Sekretarza Zespołu, a ja dostałam cały etat w Zespole. […] I w końcu rok 2003 i przenosiny do nowego budynku Starostwa. […]. Spraw wprawdzie jest kilkakrotnie więcej niż w 1999 roku, ale ja mam więcej czasu na rozmowy z osobami składającymi wnioski. Czasem te rozmowy były ważniejsze – albo równie ważne – jak uzyskanie orzeczenia. Osobom składającym wniosek pozwalały na szersze spojrzenie na swoją sytuację, a mnie uczyły pokory, cierpliwości i szacunku do drugiego człowieka; człowieka nieszczęśliwego, pogrążonego w rozpaczy, opuszczonego. Do dziś pamiętam twarze osób, które u mnie szukały potwierdzenia, że „będzie dobrze”. Niestety – nie zawsze było. […]
Nie mogę powiedzieć, że się nudziłam przez te 23 lata pracy w Zespole. To była fascynująca przygoda i ciekawy czas. Spotkałam tak wielu wartościowych ludzi, doznałam tak wiele życzliwości zarówno ze strony moich przełożonych, jak i współpracowników i spotykanych ludzi. Nauczyłam się cenić każdą minutę i cieszyć z każdej drobnej rzeczy. I z pokorą przyjmować wszystko, co niesie kolejny dzień. Cieszę się, że mogłam być częścią tej historii i częścią tego zespołu. Wiem, że pozostawiam wspaniałych pracowników: życzliwych, uprzejmych, empatycznych, bardzo kompetentnych, z ogromnym doświadczeniem i doskonale przygotowanych merytorycznie. Pracowników, którzy pomagają ludziom na wielu płaszczyznach – nie tylko w sprawach dotyczących orzekania, ale także tych zwyczajnych, życiowych.
Dziękuję tym, z którymi zetknął mnie los. Życzę wszystkim tu obecnym, by zawsze mieli satysfakcję z wykonywanej pracy i odchodzili kiedyś z przekonaniem, że nie zmarnowali swojego życia – tymi słowami pożegnała się ze swoim stanowiskiem pani Elżbieta Kwaśnik podczas lipcowej Sesji Rady Powiatu.
Opr. B. Żarkowska
